Amstelveld / Prinsengracht en de straten achter het Vondelpark         

                                 En nog vele andere straten en tegeltableaus    

                                                                         Met mooie portieken en Tegeltableau,s

                                                                         Allemaal in die mooie stad Amsterdam

                                                  Mooi Portiek op de Prinsengracht 117- 119   met een tegeltableau van de Verzekeringsmaatschappij ,, De Onderlinge "

              "                                                                            De ,, Onderlinge " Levensverzekeringen Mij  ,, 's Gravenhage 

                                                                                                         Amstelveld Amsterdam

                                                                                WACHTEN OP DE TREIN NAAR ST.PETERSBURG

                                                                                      Herinneringen zijn de kleine vreugden van de ouderdom.  

                   Het is nog heel vroeg als ik zondagmorgen  uit de stoptrein stap op het vijfde perron van het Amsterdamse Centraal Station.

                   Nog net niet echt licht. 

                   Een kille , onbehaaglijke mist hangt onder de overkapping.

                   Het IJ is achter de glazen panoramawand opgelost in een witte sluier.

                   Je hoort een enkele misthoorn in de verte.

                   Mijn broer staat al op mij te wachten met een Russisch gekleurde reistas in zijn hand. Ik hijs mijn rugzak omhoog.

                   “Vandaag gaat het gebeuren”, glundert hij.

                   “Ik heb gekeken op de dienstregeling en alle internationale treinen vertrekken van het eerste perron.”

                    Onze voetstappen klinken hol , terwijl we door de lange onderdoorgang lopen.

                    De spaarzame reizigers zijn schimmen gehuld in flarden mist.

                    Het eerste perron is leeg, de jugendstil façade van de wachtkamer eerste klasse heeft een parelglans van de neergeslagen mistdruppeltjes.

                    De wachtkamer zelf is nog dicht.

                    Veel te vroeg.

                    Er zit niets anders op , een van de zwarte ijzeren banken, uitgave 2007 ,  dan maar.

                    Je krijgt er na vijf minuten al een ribbeltjespatroon van op je billen.

                    Beslist geen Jugendstil.

                    Als we terugkomen van onze reis schrijf ik een brief aan de directeur van de NS en nodig hem uit eens een morgen een van zijn nieuwe banken te proberen.

                    Wedden dat hij het geen kwartier vol houdt en snel naar zijn comfortabele dienstauto vlucht. Maar de reiziger heeft geen keus.

                    We zitten rillerig en katterig te wachten.

                    Het verlaten perron biedt geen enkele afleiding.

                    Dat het in een wereldstad op een vroege morgen nog zo stil kan zijn op het grootste station.

                    Dat is toch een bijzondere ervaring.

                    Wij delen die ervaring zwijgend. Een beetje doezelig.

                    Gehuld in een waas van langzaam oplossende nevelflarden.

                    De naargeestige sfeer zet een domper op onze hoge verwachtingen.

                    Wachten, wachten op de trein naar St.Petersburg.

                     Er komt aktie.

                     We pakken onze bagage op. Onze reis gaat beginnen.

                     Langzaam lopen we het station uit.

                     De mist is verdwenen en er is een belofte van zonneschijn en blauwe lucht.

                     Op de brug draaien we ons even om.

                     De bouwstellages bederven het aanzien van "Cuypers Nieuwe Stadspoort"

                     Dat was de gedachte achter zijn ontwerp van het in 1889 geopende Centraal Station.

                     De twee toren aan weerszijden moesten de indruk geven van een toegangspoort naar de rest van Nederland.

                                                                                                             We lopen het Damrak op.

                     Tijd voor ontbijt.

                     Nu er valt wat te kiezen. English

                     Breakfast, American Breakfast. Argentijse Steak.

                     Een lap bloederig vlees die over de randen van je bord hangt, nee dat trekt ons niet.   

                     Het amusement van het sexmuseum, waar zowaar al een paar Japanse toeristen met bevroren glimlachjes staan te wachten is niet bepaald het ontbijt dat we voor ogen hadden.

                     We kiezen voor de serre van De Roode Leeuw.

                     Een slaperige ober serveert ons koffie met een voetbad en heerlijke knapperige franse croissants op z’n Hollands,

                     met roomboter en jam.

                     Van hieruit kun je net het monument op de Dam zien.

                     De conische zuil waarin de zielen van duizenden oorlogsslachtoffers de handen naar de hemel heffend hun verstomde stemmen laten horen.

                     Nooit meer, nooit meer. Tevergeefs.

                     Luister maar naar het nieuws.

                     Van hieruit kun je net het monument op de Dam zien.

                     De conische  zuil waarin de zielen van duizenden oorlogsslachtoffers de handen naar de hemel heffend hun verstomde stemmen laten horen.

                     Nooit meer, nooit meer.

                     Tevergeefs.

                     Luister maar naar het nieuws.

                     We drentelen het Rokin af en  plotseling is er een flink stuk blauwe lucht en een aarzelend straaltje zon. 

                     Het carillon van de Munttoren strooit zijn klanken uit over brug nummer 1, de breedste brug van Amsterdam.

                     Het carillon wordt elk kwartier mechanisch in beweging gezet.

                     De poort waarvan de toren  deel uitmaakte brandde in 1618 af.

                     Maar werd herbouwd en Hendrick de Keyser ontwierp de bovenbouw.

                     De gebroeders Hemony maakten het carillon dat de vroede vaderen van Amsterdam in 1873 niet meer kon behagen en voor oud ijzer werd verkocht.

                     Er kwam een nieuw klokkenspel en door een speling van het lot werd het oude klokkenspel bewaard.

                     Achter de munttoren is de bloemmarkt, maar die laten we rechts liggen.

                     Links spiegelt hotel  l'Europ zich in het Amstel water. 

                     Krijsende meeuwen vliegen laag boven de waterlijn bij de keukens. Misschien valt er wat te halen.

                     Voor de deur van dit deftige hotel staat een buitenportier, hautaine blik, goudgalon op uniformjas.

                    Imponerend. 

                    Maar vanavonds gaat hij gewoon naar huis en prikt een aardappeltje met doodgekookte andijvie en een balletje gehakt bij moeder de vrouw.

                    Schone schijn !

                    We lopen verder langs het donkere water.

                    Bij De kleine Komedie keren we onze rug naar de rivier om de vijf glazen toegangsdeuren,waardoor zo veel beroemdheden het theater zijn binnen gegaan,

                    met dromerige ogen te bekijken.

                    Het in 1786 geopende Theatre Francais sur l'Erwtemarkt heeft een rijke historie.

                   In de oorlog gebruikten de Duitsers het als fietsenstalling.

                   Soldat Heinrich  wo hast du mein Fahrrad hingestellt.

                   In de loge commandant.

                   Daar waar eens Napoleon en later Koning Willem I een voorstelling bijwoonden .

                   De commandant pakt zijn van een hollander afgepikte fiets die de deftige rood pluchen loge ontheiligt. Luistering en ontluistering.

                   In 1947 werd het opgeknapte theater heropend door het echtpaar Perin-Bouwmeester.

                   De Kleine Komedie  tempel van het cabaret. Kleinkunst niet klein te krijgen.

                    Langs de Amstel komen we bij  een stukje Parijs in Amsterdam. De Blauwbrug.

                    In 1600 was hier een blauwe houten brug maar die werd vervangen door de statige, van prachtige lantaarns voorziene kopie van een Parijse Pont de Seine.

                    De zon laat in de verte stralen omlaag glijden langs de opbouw van de Magere Brug.

                    Verticale lijnen goudgekleurd.

                    Wij gaan niet zo ver, we slaan rechtsaf een andere ophaalbrug over.

                    Wij noemden als kinderen dat de klip-klopbrug.

                    Die naam hadden we bedacht omdat onze barrevoetsandalen ( het goedkoopste schoeisel van de hema in de crisistijd van de jaren dertig) op de planken heen en weer klapten.

                    Op de hoek  de voormalige Amstelhof.

                    Vroeger zag je daar knikkende grijze hoofdjes van de ouden van dagen die voor het raam dag in dag uit naar hun Amstel staarden.  

                    Uitzichtsloos uitzicht. Liefdadig eindstation.

                    Vooroorlogse reality TV.

                    De Amstelhof , kon niet meegaan met de tijd, en werd verkocht en kreeg een culturele bestemming.

                    Het werd een museum, een westerse satelliet van de Hermitage uit St. Petersburg.

                    Hier wachten russische schatten op onze gretige ogen. Wij zijn gearriveerd Amsterdam - St.Petersburg.  

                   Wie kleine reizen maakt kan kleine verhalen vertellen.

                      Inecka Stuve-Bohlmeyer

                                             Vandaag 4-12-2009 zat ik in ,, Ons Amsterdam " Mei 1977 No 5  Jaargang 29 te lezen en zie een zwart wit foto van hetzelfde Pand

                                             Het betreft Reguliersgracht 57-59 en was van Aannemings-Maatschappij Z.Deenik  & Zoon  Sinds  1820 daar gevestigd

                                             De stichter is Zeeger Deenik , die in 1813 met een compagnon deze ,, Timmermans-Affaire ` is begonnen op Keizersgracht 718

                                             Zeeger zet  de zaak alleen voort in het huis Reguliersgracht Z 705 thans genummerd 57-59

                                            Was er aanvankelijk sprake van ,, Winkel ter halve breedte "  op 57 , in 1879  werd ook nummer 59 als werkplaats ingericht

                                            Van 1879 dateert ook de gevel, ontworpen door de bekende architekt I.Gosschalk

                                             Later is het achterhuis geheel vernieuwd

                                                              En ja altijd die vervelende auto,s voor de deur

                                                                                   Onder en bovenstaande Panden op de Prinsengracht

                                                                                       'T Gekroont Laken 1863-1963 NOG een eeuw Levensverzekering

                                                                                                      Christiaan Huygens

                                                                                            1017 PE Leidsestraat tussen 86 en 88, Amsterdam

                                                                                                   Foto van Frans Woons

                                                                    1074 CZ Ceintuurbaan 263, Amsterdam                Foto van Frans Woons

                                                                  1016 DW Keizersgracht 174, Amsterdam  Foto Frans Woons 

                                                                      Foto Frans Woons     1016 DW Keizersgracht 174, Amsterdam

                                                                           (om de hoek aan de Leliegracht)

                                                                                                             'De Duif'                                                                                       

                                                                                                1017 JD Prinsengracht 756

                                                                                                      Foto van Frans Woons

                                                Jacob Obrechtstraat 2 (tegen het Vondelpark aan). 

                           Deze villa heeft tenminste zo'n 20 fraaie tableaux waarvan de mooiste en grootste vanuit het Vondelpark te zien zijn.

                                           Frans Woons

 

                                                                                          Ook een mooi tableau vond ik Dirk Schäferstraat 59. 

                                                                   Hier een tableau door M.C. Escher waarbij vogels in vissen overgaan en omgekeerd.

                                                                 Frans Woons

                                      Tegeltableau Schoolkinderbad  Frederik  Hendrikstraat 105 Amsterdam

                                                          Dezelfden maar dan genomen door Frans Woons

                               Dag Jaap, wat een schitterende foto’s, zo echt Amsterdams ( de meesten).

                               Ik ben lid van een vrouwenclub, , we hadden contact met een mevrouw van het Gilde Amsterdam , wij maakten zondagsmorgens de meest mooie

                               wandelingen door Amsterdam en kwamen dan bij dingen die je van je leven nog niet had gezien, want je moest er echt attent op gemaakt worden.

                                Vooral de zondagmorgens lenen zich daar geweldig voor, Amsterdam is dan op zijn mooist en rustig.

                               Bij voorbeeld aan de Alexanderkade tegenover de Mauritskade staan een aantal appartementen gebouwen met  heel bij zondere en betekenishebbende 

                              dak opbouwen, een stukje verderop staat een groot gebouw met een gouden figuur, die in één jaar van de ene kant van het gebouw naar de

                              andere gaat over een soort van rails.

                             Ooit geweten? 

                             Amsterdam zit vol met verrassingen, prettige avond, groetjes Els.

                                                                         Voor reacties mail naar j.zwart@nostalgiekrant.nl

                                                                     Terug naar de Hoofdpagina http://www.nostalgiekrant.nl/