André Schwarzwälder over de Amstelhof en hun Kruidenierszaken
Onlangs werd het verbouwde Amstelhof feestelijk heropend door onze koningin en zagen we het prachtige gebouw met zijn schatten “De Hermitage”.
In één of andere quiz op TV kwam de vraag voorbij wat dit gebouw vroeger geweest was, men wist het niet.
Het Amstelhof, een bejaardenhuis, roept bij mij veel herinneringen op die ik toch wel op papier wil zetten.
Mijn ouders hadden een kruidenierszaak in de pijp en omdat de winkel niet goed liep had mijn vader toestemming te leveren aan
de bewoners van het Amstelhof.
Zelf ging hij regelmatig met manden levensmiddelen de zalen af, maar de kinderen moesten ook de handen uit de mouwen steken.
Zodra ik uit school kwam, (Mulo – De Amstelschool in de Lepelstraat) moesten er boodschappen weggebracht worden of allerlei klusjes
in de winkel of met de transportfiets naar diverse grossiers.
Op woensdag- en zaterdagmiddag was het altijd naar het Amstelhof.
Dus op de fiets, fiets bij de hoofdingang aan de linkerkant van het gebouw bij de Herengracht, trap op, draaideur, portiersloge,
vaste vraag, waar gaar dat heen?, kruidenier!, ga maar.
Rechts af de gang in, grote deuren naar de kerkzaal, langs de raamkant zaten meestal bejaarden met soms bezoek, met kerst een
hele grote mooi versierde kerstboom, aan het eind van de zaal weer grote deuren, nog een stukje gang en dan links af.
Lange gang met aan de rechterkant kamertjes waar echtparen woonden, ook wel bejaarden die elkaar in het huis ontmoet hadden, op
de binnenplaats zag je dan ook wel verliefde stelletjes op een bankje zitten.
Aan het eind van de gang, rechts de trap op, Zaal G en Zaal H
Op de zalen stonden tafels, de tafels aan de raamkant met uitzicht op de Nieuwe Keizersgracht.
Op zaal G zat ook mijn overgrootmoeder, opoe Schwarzwälder, 99 jaar oud geworden en stokdoof, als je tegen haar sprak moest je
hard praten in een grote hoorn.
De andere foto is dus de Focke Simonszstraat, wat daar zich afgespeeld heeft met
o.a. de huisbaas, daar kan ik wel een boek over schrijven.
Ik liep dus langs alle tafels en vroeg de dames of ze nog iets nodig hadden van de kruidenier en noteerde hun bestelling met hun naam, namen
waren voor mij altijd een probleem, ik kon die nooit goed onthouden en als ik ernaar vroeg was vaak het commentaar, weet je dit nu nog niet!
De bestellingen varieerden van een half pondje suiker, een ontbijtkoekje, een rolletje pepermunt, een rol beschuit.
Hierna ging ik beneden nog naar zaal N?, op deze zaal wat zwakkere bejaarden, op zaal D met zieke bejaarden mocht ik niet komen, wel nog
een zaal op de binnenplaats onder een poort door aan de kant van de Weesperstraat, Zaal?
Hierna naar de winkel, alles in twee manden, één achterop de fiets de andere op het stuur.
Ik liep dan dezelfde route en had dan niet zoveel problemen met de namen en rekende alles met een grote portemonnee met wisselgeld af.
Vaak liep het dan tegen etenstijd en moest er voor het eten gebeden en gezongen worden.
Dan vroeg de zuster van de zaal, kruidenier wilt u nog een psalm spelen op het orgel, ik had toen pianoles en kon een eenvoudig psalm
wel spelen, het moeilijkste was het trappen op de pedalen van het harmonium en hetzelfde tempo aanhouden van het gezang van de
dames, lichtelijk vals.
De foto met het oude Opeltje is in de Daniël Stalpertstraat op het moment dat deze verkocht was aan de heer Schöfele een timmerman die ook in die straat
woonde, mijn vader kocht de auto na de oorlog, het was toen wit en was geweest van het Engelse Rode Kruis, de rode kruizen stonden toen er nog op, stuur rechts.
In de deuropening van de winkel de heer Bende van het loodgietersbedrijf ernaast,het bedrijf zit er nog.
Vanaf 1960 verhuisden wij naar een andere winkel die wel goed liep, ik ging in militaire dienst en op het Amstelhof liep op eens een
melkboer rond die de levering zachtjes aan overgenomen had.
Dit maakte ik in het Amstelhof mee vanaf dat ik plus minus 14 jaar was in de vijftiger jaren.
Ik hoop de Hermitage nog vaak te bezoeken en zal dan toch altijd met gemengde gevoelens terugdenken aan die periode uit mijn jeugd.
J.A. Schwarzwälder,
Voor reacties mail naar j.zwart@nostalgiekrant.nl
Terug naar de hoofdpagina http://www.nostalgiekrant.nl/