Elisabeth Wolffschool Amsterdam

                                                                              door Inecka Stuve-Bohlmeyer

                                                                                  De Elisabeth Wolffschool, was een echte grachtenschool.

                                           Het zou tot 1880 een politiepost geweest zijn en daarna verbouwd tot openbare lagere school. als je binnen kwam door grote,

                                           hoge zware deuren had je een hall en rechtdoor de trap naar boven.

                                           Aan de linkerkant zaten dan drie lokalen.

                                           Het eerste lokaal met ramen aan de gracht, het tweede lokaal daar achter met ramen aan de binnenplaats en het derde lokaal

                                           ook met ramen aan de binnenplaats.

                                           Daarachter zat dan nog een gymnastieklokaal.

                                           Er waren dan nog een eerste en een tweede verdieping en een zolderverdieping met nog twee lokalen en een soort buitenloopbrug naar de zolder.

                                           Beneden waren de ramen hoog, dus de kinderen konden niet naar buiten kijken.

                                           Het toilet was achter in het lokaal.

                                           Moet je je voorstellen als er 51 kinderen naar de wc moesten! 

                                           Toen ik daar kwam in december 1952 of 1953  kreeg ik een eerste klas met 51 leerlingen!

                                           Sommigen zaten met z'n drieen in de bank omdat er anders geen plaats was.

                                           De leerkracht had een hoge lessenaar.

                                           Juffrouw Le Comte was het hoofd.

                                           Leermiddelen waren nog steeds vrij beperkt.

                                           De kinderen werkten vnl. op leien.

                                           Stel je eens voor 51 kinderen die allemaal hun lei pakken........ Griffels die braken etc.

                                          Het waren leuke leerlingen, de meesten waren niet veel luxe gewend.

                                          Het was nog niet zo lang na de oorlog.

                                          We hadden nog blauwe halve schriften met verkeersetiketten. b.v. eerst links en daarna rechts gekeken, de rijweg loodrecht oversteken.

                                          Als je nieuwe pennetjes nodig had voor het schrijven eens in de week in de schoonschriften, dan keek het hoofd alle oude pennetjes na en

                                          zei...die kan nog wel en die kan nog wel etc.

                                          Hoe leg je kinderen uit dat de een wel een nieuw pennetje krijgt en de ander niet. 

                                          Dus was het van het magere salaris naar de Franse Bazar om zelf maar een doosje met kroontjespennennetjes aan te schaffen,

                                          zodat je geen leerlingen teleur hoefde te stellen.

                                          Boven stond in het lokaal bij de loopbrug een piano en eens in de week toog ik dan met de hele meute naar boven om te zingen.

                                          Zingen dat ze deden! Het gekke was dat het allemaal toch heel ordelijk ging. De eerste klas van 51 wer een tweede klas van 48 en ook

                                          in de derde klas zaten er nog altijd meer dan 45 leerlingen in de klas.

                                          In het speelkwartier moest de hele groep eerste de Prinsengracht oversteken dan de brug over en weer de Prinsengracht oversteken, zodat we op

                                          het plein voor het Walenweeshuis kwamen, want daar werd gespeeld. dat was best gevaarlijk, want als er een tijdens het spel van de stoep af

                                          vloog, dan was er niet alleen fiets en autoverkeer maar ook de tram!

                                          De Vijzelgracht was ook toen best al druk.

                                          De sfeer onder de collega’s was heel plezierig.

                                          In de binnenstad van Amsterdam waren nog wel meer van dat soort, ouderwetse scholen.

                                          Er was een school op de postzegelmarkt.

                                          Die school was net een doolhof.

                                          Dan was er een school die heette de Burchtschool.

                                          Ik weet niet meer op welke gracht die precies zat, maar daar was alleen een deur aan de gracht en de school lag achter de huizen.

                                          Er was b.v een lokaal met een buitentrap!

                                          En een gymnastieklokaal met pilaren midden in het lokaal.

                                          De Leliegrachtschool was op de Prinsengracht vlak bij de Westertoren.

                                          Daar waren de lokalen aan de binnenplaats zo donker dat er de hele dag licht aan moest! 

                                          Als je pas begon, voor mij was dat eind mei 1949 dan viel je in voor juffen die mee gingen met de meester en de kinderen van de zesde

                                          klas die drie dagen  op “reis’gingen. Je leerde op die manier heel wat scholen kennen.

                                                                      Elisabeth Wolffschool op de Prinsengracht hoek Vijzelstraat