Jacob Maris Speeltuin en Muziekkorps  op het Columbusplein Amsterdam van vroeger

 

                                                                   

                                                                                                      De speeltuin heel lang geleden ver voor de oorlog

 

                                                

 

                           In onze tijd, ( 1955 --1960 ) dat wij veel in de speeltuin van ,, Jacob Maris" speelde moestte we dus ook betalen.

                                  Ik weet het dus niet zeker, maar ik dacht een ,, Duppie", of je had dus ook een soort abonnement of lidmaatschap 

                                  voor het hele jaar, maar dat weet ik niet zeker!!!!

                                  Soms was er geen ,, Duppie" om te spelen, en dan probeerde je over het hek te klimmen.

                                 Dat ging in den beginne  heel moeizaam, daar het een heel hoog hek was, met aan de  bovenkant  van dat hek volgens mijn geheugen drie

                                 of vier rijen prikkeldraad, en dat was nog eens schuin op het hek geplaatst, over de speeltuin heen

                                 Maar daar werd je op het laatst ook behoorlijk gewiekst in, draaide je je hand niet meer voor om.!!

                                 In mijn herinnering was er dus de Apekooi, en een draaimolen, en heel veel zand,en graven tot dat je het grondwater onhoog zag komen

                                 Daar kon je dan weer makkelijk zandkastelen van bouwen

                                 Als je daar als klein kind voor het eerst kwam, moest je dat alles eerst ff verkennen en uitvinden, was even je

                                  angst overwinnen voor dat nieuwe gebeuren, vooral de Apekooi vond ik in het begin heel eng.                        

                                  ( maar ja, als kind zijnde zijn alle dingen heel erg groot, als je vroeger de hoofdweg overstak, dan kwam  er geen eind aan, heb het

                                  laatst   nog eens gedaan, je bent zo aan de overkant !!!!)

                                 Verders was er op het terrein van de Jacob Maris speeltuin nog een soort gebouwtje, daar werden activiteiten gehouden,zoals

                                 toneel en voorstellingen

 

                                                                                                        

                                                                    Zussen  Jeannet en Trudy                     Recht zus Trudy en daarnaast buurmeisje Gerda v Veenendaal 

 

                                                                             

                                                                                            En heel veel later kleindochter rond 2004

                                      

                                                                                                                   De speeltuin al weer enige jaren later

 

 

                                    

                                                                           Sportdag bij Speeltuin Jacob Maris     Rechts Hr Willebrands met sigaret in mond         

                                                

                                                   Nog een foto sportdag  In het midden in de lens kijkend Irene v Ginkel , buurmeisje van ons van de Hoofdweg , en links

                                                   de leidster Mevr Willebrands

 

 

                                                                                     Fragment uit het boek van Willem van Toorn uit het Boek ,, De Rivier

                                                  Achter het gaashek op het plein (dat Columbusplein bleek te heten) lag de speeltuin.

                                                 Ik mocht erheen met mijn moeder of met mijn grote broers.

                                                 De speeltuin bestond vrijwel geheel uit een onafzienbare zandvlakte; in het midden lag een tegel­plateau  met een enorm

                                                 klimrek dat 'de apenkooi' heette, wip­pen, schommels en draaimolens. 

                                                 De toestellen interesseerden mij niet bijzonder, ik was gefascineerd door het zand.

                                                 Zand was weliswaar niet echt hetzelfde als aarde, maar het was eraan verwant en je   kon erin graven.

                                                 Wonderlijk genoeg was dat zelfs de bedoeling:  in een witgeschilderd schuur~e bij de ingang kon je daar houten scheppen voor    

                                                lenen.                                                                                                         

                                                Dieren kwam je bij het graven niet tegen; wel schelpen, maar die associeerde ik niet met dieren. Je stuitte, als je vast­beraden 

                                                doorgroef, zoals mijn broers mij lieten zien, op steeds donkerder en vochtiger zand om uiteindelijk onderin de steeds

                                                nauwer wordende trechter water te zien verschij­nen.

                                                Het was duidelijk dat de laag waarop we leefden maar dun was.                                  

                                                De speeltuin werd bewaakt door een oude man met een rood gezicht en een witte pet op, die meestal op een

                                                stoel bij de ingang zat.

                                               Als hij opstond om zijn ronde te doen door het zand of onbeheerd rondslingerende scheppen te verzamelen, zag je dat de witte broek

                                               aan zijn ene been gewoon doorliep tot aan een tennisschoen, maar dat de andere pijp bij de knie verdween in het leren bovenstuk

                                               van een houten been, een soort  donkerbruine tafelpoot met onderaan een zwarte rub­berdop.  

 

 

                                                                                                  

                                                                                                              Sinterklaas wederom met Hr Willebrands

 

           

                                                                                               

                                                                                                 Ria Willebrands op de Glijbaan Jacob Maris

                                                                       

                                                                                Fanfare Jacob Maris met op de voorgrond links  Ria Willebrands

 

                                                                                     

                                                                                        Fanfare en speeltuin van Jacob Maris 1961 2e rij in midden Ria

                                                                                 

 

                                                 

                                                                                 Met zus Jeannet en pony en Kar van  Paul Rollman  Columbusplein

                                                                                                            

                                                                                                               en weer met Jeannet en Pony Paul Rollman

 

 

                                                                      

                                                   Met Pa en Jeannet                                                Alle twee foto's op Columbusplein

 

 

 

 

                                                                                                                      Beste Hr.Zwart,

                          Ikzelf    Piet Veenboer  ben geboren op dat plein op nr.44   (1 hoog) en later verhuisd naar   nr 42 hs.

                         Ik vind de onderwerpen, die allemaal besproken worden, prachtig, maar eigenlijk mis ik vele Columbusplein bewoners en ik praat dan meestal over de

                         bewoners van het plein tussen   nr38 en 64.

                         Dat zijn eigenlijk de nummers, waar mijn generatie(1938) het meest mee te maken heeft gehad.

                         Ik zal een aantal familienamen noemen: de families  Smit,  Veenboer,  Molema,  van der Stolpe,  Brussel,  de Haas,  Flentge, de Kaste,   Blees,  Snijdewind, 

                         Bongers,   Anthonie,   Hinke,   Regtien,  Bongers, Raap. 

                         Er waren veel katholieke gezinnen bij en het was altijd prachtig om te horen, dat een aantal families gedwongen(nou ja) werden naar de Chassekerk te gaan;

                         DAT niet deden, want de Augustinuskerk op de Postjesweg was VEEL dichterbij.

                         Blijkbaar was op het plein een soort parochiegrens vastgesteld.

                         Het Columbusplein is een mooi plein.nog steeds is er een grote speeltuin. er zijn wat kleine winkeltjes.

                         De oude winkels, zoals wij die kenden, zijn uiteraard alle verdwenen.

                         Laten we eens kijken, wat we er nog van weten:

                         Op de hoek Davisstraat slagerij Meester(?),op de andere een melkboer.

                         Aan de andere kant had je een SPAR-kruidenier,een fietsenwinkel,slagerij MOOIJ,een groenteman(2 broers), een drogisterij,dameskapper,

                         hoek Davisstraat een melkboer SCHAGEN  (echtpaar en een ongetrouwde zuster)

                         Een paar huisnummers links van de slagerij MEESTER, was vroeger PULS-verhuizingen gevestigd-een bekende  (zeer negatieve) naam in verzetkringen.

                         Ik kan me nog herinneren, dat deze naam boven het raam van de woonruimte was geschilderd.

                         Na de oorlogsjaren werd deze naam wit overgeschilderd.

                         In het grote gebouw van de speeltuin hebben we voor f.0,10 heel wat mooie kinderfilms gezien.

                         Zoals Rin-tin-tin en de blinde vuurtorenwachter en laten we de bekende speeltuinopzichter hr.de Milde niet vergeten!

                         Hij zorgde ervoor, dat je niet te diepe kuilen ging graven, want als je het grondwater zag verschijnen en je ging daarin staan, dan zouden de kanten wel

                         eens dicht kunnen vallen met alle gevolgen van dien.

 

                                                                          Voor reacties mail naar   j.zwart@nostalgiekrant.nl

 

                                                                       Terug naar de hoofdpagina http://www.nostalgiekrant.nl/